Pagina's

zaterdag 15 november 2014

Help! Examenstress enzo


Ik kom thuis, grijp een appel, zeg hoi tegen mijn ouders en storm direct door naar boven. Boven aangekomen gooi ik mijn tas in de hoek en neem ik gelijk plaats achter mijn bureau. Geen tijd om hem uit te pakken, geen tijd om eerst iets leuks te doen. Want tijd is geld. Of in dit geval, tijd is een goed cijfer. Hoera hoera, de examenperiode is weer begonnen. 


 Voor de komende week zit ik opgesloten in mijn kamer. Omringt door papieren, boeken, schriften, pennen en meer schoolzooi. Studeren, studeren, studeren, studeren. Tijdens de examenperiode zijn er verschillende momenten waarop ik luid gillend mijn haar uit mijn hoofd wil trekken, luid vloek op mijn hersenen en wens dat een hersen transplantatie verzekerd zou worden. Zeker als de tijd tikt en mijn hersenen weigeren de leerstof te onthouden. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik houd van mijn hersenen (en van mijn haar) maar soms... Gelukkig zijn er een paar dingen die me door deze periode heen helpen. Ladies and Gentlemen: met trots presenteer ik u mijn examen-periode overleef pakket. 





Allereerst de orde brengers in mijn chaotische bestaan. Met liefde stel ik jullie  voor aan mijn desk planner en mijn agenda. De schatten helpen me om alles op een rijtje te zetten waardoor alles net even iets overzichtelijker wordt. En overzichtelijker is vaak the key to succes.

Deo. Zeer belangrijk. Ik ben zo iemand die altijd te laat begint. Niet een van mijn beste eigenschappen aangezien ik vaak met bloed, zweet en tranen door de dagen heen ploeter en in plaats van goed voorbereid en zelfzeker vertrek om de toets te maken, tien minuten voor aanvang nog gauw even een paar dingen door wil kijken. Gelukkig is er deo.  Goed voorbereid ben ik dan misschien niet, lekker ruik ik wel. En als het angstzweet me uit breekt, dan ben ik tenminste beschermd tegen vieze geurtjes en natte plekken. Publieke vernedering blijft me dus bespaard. 

Vriendschap en liefde. Liefde en vriendschap. Ik zou niet weten wat ik zonder moet. Zonder had ik waarschijnlijk al duizenden mental break downs gehad. Mijn moeder die terwijl ik boven zit te zwoegen even een kopje kalmerende thee komt brengen of wat eten voor me apart houdt als ik geen tijd heb om tijdens het avond eten aan te sluiten. Die zorgt dat er iets lekkers is in huis en die me troost als ik een toets compleet verkloot heb. Mijn moeder helpt me door deze dagen van stress, wanhoop en studeren heen. Net zoals mijn vrienden. Mijn vrienden waarmee ik kan lachen, met wie ik samen zielig kan zijn omdat we zoveel moeten leren in zo'n korte tijd. Mijn vrienden die me een lief berichtje sturen, net op het moment dat ik er helemaal door heen zit en die altijd vol begrip naar me luisteren als ik weer eens zeur over mijn toekomstloze leven. Die me vol troost toe knikken en mijn hele tirade uitzitten om me vervolgens een schop onder mijn kont te geven en me te wijzen op mijn aanstellerij en de problemen van kindjes in Afrika. 





En als laatste voedsel. Suiker. Energie. Woehoe! Leren kan ik niet zonder dat ik iets heb waar ik op kan teren. Iets dat ervoor zorgt dat ik 's avonds net nog die paar uurtjes langer door kan gaan. Iets dat ik lekker vind en wat dus als een beloning kan dienen. Ik voel me net een hond soms, die een snoepje krijgt als hij goed luistert. Maar hej, jezelf een snoepje beloven als je dat hele hoofdstuk kent, het werkt! 

En jullie? Hoe overleven jullie examenstress? 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten