We hebben het gehad over de economie van Europa, over de dienstplicht in Zwitserland, Facebook, Twitter en andere social media en natuurlijk over onszelf.
Ze vertelden ons dat ze elkaar vijf jaar geleden ontmoet hadden in een pub in Zwitserland. Zij was met een groepje vriendinnen. Hij met een groepje vrienden. Zij studeerde net en hij zat bij het leger.
Zij en haar vriendinnen hadden een fles wijn besteld maar hadden geen kurkopener. Hij had een leger zakmes en dus een kurkentrekker. Zij ging hem om hulp vragen. Hij hielp haar NIET.
Wat was er nou gebeurt? Niet veel eerder had een vriend van Marco naar Claudia gewezen. 'Ik ken hen.' Had hij gezegd. 'Zij zijn heel erg religieus. Ze slapen zelfs in een kerk!' Marco had het geloofd en met zijn vrienden onderling de afspraak gemaakt dat ze niet met de meisjes zouden praten, laat staan zouden helpen.
Twee weken later ontmoetten Marco en Claudia elkaar weer. In dezelfde pub kwamen ze elkaar tegen. Marco besefte dat Claudia best wel leuk was. Hij besloot een praatje met haar te maken. Het misverstand over de religieuze aard van Claudia werd opgehelderd en hij vroeg haar om samen iets te drinken. Op zijn kosten uiteraard. Dat drankje hebben ze die avond niet meer gedronken.
Marco had zich de hele avond al niet lekker gevoeld, maar naarmate de avond vorderde hoe minder goed hij zich voelde. Hij is zonder iets te zeggen tegen Claudia naar huis gegaan. Aan de ene kant verschrikkelijk onbeleefd. Aan de andere kant, wat zou jij doen als je op het punt staat over te geven terwijl je een drankje drinkt met een mooi meisje. Zou je haar dan vertellen dat je je hondsberoerd voelt en elk moment je maaginhoud over haar heen kan gooien? Precies ja.
Een paar dagen later kwam Marco erachter wat hem mankeerde. Hij had de varkensgriep. Hij herstelde na een paar dagen in bed te hebben doorgebracht, redelijk snel en was drie weken later weer in de pub te vinden. Die avond was Claudia er ook. Hij kocht een drankje voor haar. Zij lachte om zijn grapjes, hij luisterde geinteresseerd naar wat ze vertelde. They were match made in heaven.
Totdat het bericht kwam dat Marco vier maanden met het leger naar Arosa moest. In Zwitserland hebben ze dienstplicht en Marco was dus verplicht om te gaan. Toen hij Claudia op de hoogte bracht van deze kink in de kabel reageerde ze niet zoals hij verwacht had. Met een glimlach vertelde ze hem dat ze het helemaal niet erg vond dat hij ging. Blijkbaar ging ze vaak in het weekend skiën met haar familie. Haar familie had een soort vakantiehuisje. Een soort vakantiehuisje in Arosa.
Terwijl Claudia ons vertelde over het vakantiehuisje van haar familie keek Marco naar haar. Hij glimlachte naar haar toen ze klaar was voordat hij zich weer tot ons wendde en hun verhaal afsloot met: And that's where we fell in love.
Onze eerste reactie: 'Aaahw!'
Onze tweede reactie: 'Aaaahw!'
Onze derde reactie: 'Waarom kopen jongens in Nederland nooit drankjes voor ons?'
Achttien waren ze toen ze elkaar ontmoette. Nu zijn ze drieëntwintig, vijf jaar verder en nog steeds happily in love.
Claudia, Marco, ik en Sanne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten